تو

چنان از تو پُرم
كه خالي چشم هاي بي خيال ات را نمي بينم.
به من تلنگري مي زني:
هي! مگه كوري؟-

چنان از تو پُرم
كه آواي آواها به گوشم، تنها صداي توست.
به من طعنه اي مي زني:
هي! مگه كري؟-

چنان از تو پُرم
كه مات و منگ، در بي صدايي خود، محو تو مانده ام
به من كنايه اي مي زني:
هي! مگه لالي؟-

چنان از تو پُرم
كه تنها تويي؛ و تنها تو، گرچه بي اعتنا؛ جز تو هيچ و هيچ نيست.
از تو سرشارم
از تو سرشار مي شوم
به من نيشخندي مي زني:
هي! تو ديگه چقدر خري!-