hours...

چند روز پيش اتفاق جالب و بامزه اي افتاد. البته اتفاق تازه يا به خصوصي نبود، اما من با يك نگاه و حس تازه ديدم اش. ساعت رو كوك كرده بودم تا 9:15 بيدار بشم. وقتي بيدار شدم، نگاهي هم به ساعت ديواري انداختم كه خوب، طبيعتا 9:15 بود. اما نيم ساعت بعد كه باز چشمم بهش افتاد هنوز هم 9:15مونده بود. باتري اش تموم شده بود و خوابيده بود. چند دقيقه اي نگاه اش كردم . از اين كه يك بار هم كه شده، از اون عقربه هاش با اون حركت هميشگي تند ابلهانه اشون جلو افتادم، غرق لذت شدم. به حدي كه هنوز بعد چند روز، باتري اشو عوض نكردم. به اين فكر مي كنم كه شايد اين تعطيلي، اين استراحت اجباري براي عقربه ها هم لازم باشه. شايد فرصتي بشه تا به زندگي اشون كه توي يك دور باطل خلاصه شده، فكر كنن. شايد اونوقت بفهمن كه چه زندگي ابلهانه و پوچي دارن. شايد اونوقت افسرده بشن و به فكر خود كشي بيفتن. واي ! فكر كن...يه دنياي بدون عقربه...يا لااقل يه خونه ي بدون عقربه...چه آرامشي داره...