به: رش

ردوستت دارم" را من دلاويزترين شعر جهان يافته ام"

دوستت دارم" را با من بسيار بگو"

دوستم داري " را از من بسيار بپرس"

دوست داشتن را مي ستايم، كه گرچه گاه سراپا درد است، امروز همه ي زيبايي اش را با تو مي بينم. دوست داشتن

را مي ستايم، كه گرچه گاه بي هيچ اميدي، تنها "رفتن و بيهوده خود را كاستن " است، اكنون با همه ي گرمي و مهر، آن را به ذهن خسته ام بخشيده اي. دوست داشتن را مي ستايم،كه گرچه گاه بستر چشم هايت را ميزبان هر شب اشك مي كند،اكنون به سخاوت باران و لطافت برگ درنگاه منتظرم نشسته.

دوست داشتن را مي ستايم، از آن كه عطري از تو دارد و سهمي از آن تو. دوست ات دارم، گرچه هيچ نمي دانم خورشيد چشم هاي نازنين ات تا كي بر ايوانه ي نگاه ابري ام طلوع خواهد كرد.

دوست ات دارم، بي كه بدانم تا كدامين روز نام نازنين ات بر صفحه ي ثانيه هايم

. خواهد نشست

دوست ات دارم، بي كه بينديشم دست هاي مهربان ات،كه امروز عزيز ترين پناه

...تنهايي هاي من است ، آشيان دست هاي كه خواهد شد

دوست ات دارم، تو را كه روزي، در دل توفان، تكيه گاه امني شدي براي گريز

.از بي قراري هاي نفس گير من

دوست ات دارم... تو را، خنده هايت را، چشم هايت را، دست هايت را،

،بوسه هايت را، خشم ات را، سكوت ات را

...همه ي بودن ات را

آري! آغاز، دوست داشتن است

گرچه پايان راه، نا پيداست

من به پايان دگر نينديشم

...كه همين دوست داشتن زيباست