the way it is...

با پای دل قدم زدن, آن هم کنار تو

باشد که خستگی بشود شرمسار تو

در دفتر همیشه ی من ثبت می شود

این لحظه ها عزیز ترین یادگار تو

از هر طرف نرفته به بن بست می رسیم

نفرین به روزگار من و روزگار تو

احساس می کنم که جدایم نموده اند

همچون شهاب سوخته ای از مدار تو

آن کوپه ی تهی منم, آری که می روم

خالی تر از همیشه و در انتظار تو

این سوت آخر است و غریبانه می رود

....تنها ترین مسافر تو از دیار تو

محمد علی بهمنی

***

:می روم, اما قولی به من بده

تنهایی هایم را

دلتنگی هایم را

...فراموش نکنی

...به ویرانگی هایم نخندی

...بمانی