از زخم های دوباره

اندیشه ی روز و شبم پیوسته این است

من بر تو دل بستم، دریغ از دل که بستم

افسوس بر من! گوهر خود را فشاندم

... بر پای بت هایی که باید می شکستم

***

،گفتم اگر تو را دوست دارم

نه از آن است که مرا

،حوصله ی عشق بسیار است

که از آن است

که تو

.شگفت انگیزی و شایسته ی دوست داشتن

گفتم، اما بی خبر از آن که

،خواستنی چنین شگفت و بزرگ

.تنها تیغی بود برای زخمی دوباره

بر تن خاطره ام زخم هایی از این دست کم نیست

اما

،زخمی که از تو بود

، دردی که از تو بود

-!شگفتا-

.که بزرگ ترین بود

از آن که

،پیش از این

. هرگز مرا خواهشی چنین به تمنا نخوانده بود

و شگفتا

، که با این همه درد و اندوه که از توست

هنوز و همیشه

،می خواهمت

.چنان که دیدی و دیدم

چنان که حتی خود

از این همه خواستن تو

،به شگفت آمده بودم

که بودن ات درد بود

و

.رفتن ات درد

***

.از بی معرفتی بعضی آدما هرچی بگی کمه

. اما کاش هر جا هستی شاد باشی

. کاش مثل همیشه بهترین باشی