میعاد

در فراسوی مرزهای تن ات تو را دوست می دارم

آیینه ها و شب پره های مشتاق را به من بده

روشنی و شراب را

آسمان بلند و کمان گشاده ی پل

پرنده ها و قوس و قزح را به من بده

و راه آخرین را

.در پرده یی که می زنی مکرر کن

*

در فراسوی مرزهای تن ام

.تو را دوست می دارم

در آن دوردست بعید

که رسالت اندام ها پایان می پذیرد

و شعله و شور تپش ها و خواهش ها

به تمامی

فرو می نشیند

و هر معنا قالب لفظ را وامی گذارد

چنان چون روحی

,که جسد را در پایان سفر

...تا به هجوم کرکس های پایان اش وانهد

*

در فراسوهای عشق

,تو را دوست می دارم

. در فراسوهای پرده و رنگ

در فراسوی پیکرهای مان

.با من وعده ی دیداری بده

احمد شاملو

the way it is...

با پای دل قدم زدن, آن هم کنار تو

باشد که خستگی بشود شرمسار تو

در دفتر همیشه ی من ثبت می شود

این لحظه ها عزیز ترین یادگار تو

از هر طرف نرفته به بن بست می رسیم

نفرین به روزگار من و روزگار تو

احساس می کنم که جدایم نموده اند

همچون شهاب سوخته ای از مدار تو

آن کوپه ی تهی منم, آری که می روم

خالی تر از همیشه و در انتظار تو

این سوت آخر است و غریبانه می رود

....تنها ترین مسافر تو از دیار تو

محمد علی بهمنی

***

:می روم, اما قولی به من بده

تنهایی هایم را

دلتنگی هایم را

...فراموش نکنی

...به ویرانگی هایم نخندی

...بمانی